เหลือง - ดำ รุ่น 2524

เหลือง - ดำ รุ่น 2524
โรงเรียนสีคิ้ว "สวัสดิ์ผดุงวิทยา"

บทความที่ได้รับความนิยม

วันจันทร์ที่ 23 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

ความทรงจำวัยเยาว์

ชื่อบทความ : ความทรงจำวัยเยาว์
เขียนบทความโดย : สิริกร(ศรีไพร) บุญสังข์ หรือ เพื่อนจิ๋ม ของเราชาว ส.ค.2524
เมื่อ : เดือนธันวาคม ๒๕๕๐

ความทรงจำวัยเยาว์



          แทนความรู้สึกของการได้พบเจอเพื่อนเก่า... เมื่อดูหนังเรื่องเพื่อนฉันแล้วทำให้คิดถึงเรื่องราวเมื่อยังเด็ก และเติบโตเข้าสู่วัยหนุ่ม วัยสาว  นึกถึงเพื่อนที่เคยเรียน เคยเล่น สนุก หัวเราะ ร้องไห้ ... การแยกย้ายกันไปคือเริ่มค้นหาทางเดินของตัวเอง พวกเราต่างเดินตามเส้นทางที่เราเลือกโดยตั้งใจ และไม่ตั้งใจบ้าง สู่ความเป็นจริงของชีวิต สร้างครอบครัว หลายคนมีเจ้าตัวเล็กๆ สมาชิกคนใหม่ในครอบครัว ซึ่งเป็นทุกอย่างของชีวิต ทำให้มีความหวังและกำลังของการมีชีวิตอยู่  การอยู่ที่จะได้เห็นการเติบโตของชีวิตน้อยๆ  หลายคนกำลังลุ้นและรอคอย (เอาใจช่วยให้สำเร็จในเร็ววัน)  .....  วันและวัยผ่านมานานนับยี่สิบปีพวกเราเกือบจะมีเลขสี่นำหน้าอายุ....ผ่านวัยเด็ก วัยหนุ่มสาว  เดินทางมาครึ่งหนึ่งของชีวิต  เคยคิดเสมอว่าพวกเราเคยคิดถึงกันบางไหมหนอ .... เคยอยากรู้เรื่องราวความเป็นไปของเพื่อนกันบ้างหรือเปล่า  หรือเราเพียงแต่เดินหน้าแสวงหาชีวิตอย่างไม่มีวันหยุดนิ่ง ได้พบเจอกับเพื่อนใหม่ๆ เรื่อยไป? หรือยุ่งจนไม่มีเวลาที่จะนึกถึงใครๆ เราลืมกันแล้วหรือยัง....
          เรารู้ว่ามันไม่จริง...เมื่อเพื่อนเก่าคนหนึ่งโทรมาบอกว่าที่โรงเรียนจะมีงานเหลืองดำ เราน่าจะถือโอกาสนี้ได้พบกันบ้าง เพราะตั้งแต่เรียนจบชั้นมัธยมปลาย พวกเรารุ่น 6129  ไม่เคยนักเจอเป็นเรื่องเป็นเรื่องเป็นราว ใครสนิทกับใครกับมักจะเจอกันบ่อยๆ ส่วนคนอื่นๆก็หายไป  ...เราดีใจมากและอยากพบเพื่อน อยากรู้เรื่องราวความเป็นไป ออกจะตื่นเต้นไปด้วยซ้ำ นัดเจอกันวันจันทร์ที่ 23  ธันวาคม 2550 เพราะส่วนใหญ่เพื่อนๆของเราหยุดทำงานเพราะต้องมาเลือกตั้ง...เราเจอกันที่อ่างเก็บน้ำซับประดู่ ที่โคราชบ้านเรา...บรรยากาศของการคุยกันถึงเรื่องราวความหลัง ถามข่าวคราวความเป็นไปของชีวิต เราจะเริ่มจากใครก่อนดีละ เรียงลำดับจากคนที่มาถึงก่อนก็แล้วกันนะ....เอาครอบครัวนี้ก่อนก็แล้วกัน
          ยวนและไก่(กิตติพงษ์ รัตนา สุขสา) เพื่อนเราคู่ปิ้งกันตั้งแต่เรียนด้วยกัน จำได้ว่าคู่นี้ทะเลาะกันเกือบเป็นเกือบตายเมื่อตอนเรียนอยู่ด้วยกัน สุดท้ายต้องมาลงเอยด้วยกันตอนนี้มีลูกชายหนึ่งคนชื่อว่าน้องอาร์ม ตอนนี้ไก่ทำงานอยู่ที่ อบต.แห่งหนึ่งในอำเภอสูงเนิน (จำไม่ได้) เพิ่งเรียนจบมหาบัณฑิต จากมหาวิทยาลัยขอนแก่น ยังดุเหมือนเดิม แถมยังชอบสะสมจตุคามรามเทพมากเสียด้วย ส่วนยวนก็เป็นแม่บ้านที่ดีดูแลครอบครัว
          นางค์ (สายพิณ (ถินสูงเนิน) เอี่ยมอุไร) มาพร้อมกับครอบครัว พ่อ แม่ ลูกชายสองคน น้องโดนัทกับน้องดัชมิลล์   พี่แดงพ่อของลูกเป็นคนพิจิตร เจอกันเมื่อสมัยเรียนอยู่ ม.ราม ตอนนี้ทำงานอยู่ที่ไปรษณีย์ในโคราช  เพื่อนๆบอกว่าพี่แดงใจดี ส่วนนางยังอารมณ์ดีเหมือนเดิม โดยเฉพาะเสียงหัวเราะ  ตอนนี้ทำงานอยู่ที่ อบต.  ขามสมบูรณ์  อำเภอคง  แต่มีบ้านอยู่ที่โคราช  นางฝากบอกเพื่อนๆ นานเกือบยี่สิบปีแล้วที่พวกเราไม่ได้เจอกันเลย ยังจำนางได้หรือเปล่า ตอนนี้นางเปลี่ยนนามสกุลแล้ว..จาก  ถินสูงเนิน เป็นนามสกุลเอี่ยมอุไร  คิดถึงเพื่อนทุกคนและอยากเจอมาก เราน่าจะมีโอกาสได้เจอกันบ้างอย่างน้อยปีละครั้งก็ยังดี โดยเฉพาะในช่วงวันหยุดเทศกาลเพราพวกเราจะได้เจอกันเพิ่มอีกหลายคน
          เสาว์ (เสาวลักษณ์ น้อยจันทึก) ความจริงนะเสาพาครอบครัวกลับมาเยี่ยมบ้านด้วยแต่ว่าอยากจะคุยกับเพื่อนๆ มากจึงปล่อยให้ลูกชายสองคนเล่นสนุกอยู่ที่บ้านตากับยาย พี่เล็กใจดีมารับเสาว์กลับบ้านตอนเย็น  เสาว์ทำงานอยู่ที่ธนาคาร UOB  ในกรุงเทพฯ ยังเป็นคนที่อารมณ์ดีและชอบอำเพื่อนเหมือนเดิม ...เสาว์ฝากบอกเพื่อนว่า คิดถึงเพื่อนๆทุกคน
          อ้อ (ศิริลักษณ์ (ภักดีแก้ว) อึ้งวิจิตร) ยังผอมเหมือนเดิม ดูเหมือนว่าจะสุขภาพไม่ค่อยจะดี สร้างครอบครัวกับหนุ่มน้อย  (สมใจเพราะตอนเรียนชอบเหล่เด็กๆ)  สร้างบ้านอยู่ที่สีคิ้ว สวยเชียวล่ะ  เราเพิ่งรู้ว่าเพื่อนเราเป็นคนเจ้าระเบียบ ชอบทำอาหาร และมีความซาบซึ้งในธรรมะชอบปฏิบัติธรรมเข้าวัด (เปลี่ยนเป็นคนละคน)  เมื่อก่อนทำงานอยู่จังหวัดระยอง แต่ตอนนี้กำลังคิดจะหาทางลงทุน สร้างอาชีพที่เป็นนายตัวเองกับบ้านหลังใหม่  อ้อ ฝากบอกเพื่อนๆว่า คิดถึงเพื่อนๆทุกคน ทุกชีวิตเหลือเวลาอยู่น้อยแล้ว คาดว่าเพื่อนๆคงอยู่ไม่ถึง 100  ปี อย่าลืมทำบุญและทำกิจกรรมเพื่อสังคมและอย่าลืมทำดีเพื่อในหลวง และบอกว่าถ้าเราพบกันคราวหน้าเราน่าจะมีโอกาสไปทำบุญตามวัดหรือสถานสงเคราะห์ร่วมกันก็จะดีไม่น้อย...
          นาวาตรีไก่ (อนุชิต รัตนฉัตรชัย)  เดินทางมาไกลมาจากสัตหีบ  จังหวัดชลบุรี ทำงานเป็นทหารเรืออยู่แผนกกรรมวิธีข้อมูล กองกำลังพล กองเรือยุทธการ ความจริงเราเองก็ลืมถามเรื่องราวของไก่ ถ้าอยากรู้ก็โทรคุยกันเอาเองนะ ไก่ยังดูเป็นคนที่มุ่งมั่นเอาจริงเอาจังกับชีวิตเหมือนเดิม และเป็นพ่อที่ดีของลูกๆ 2 คน
          ณรงค์  พาขุดทด (โน่) เพื่อนเราคนนี้เปลี่ยนไปมากเหมือนกัน พูดเก่งขึ้นกว่าเมื่อตอนที่เรียนอยู่ด้วยกัน เพื่อนรายงานตัวว่าปัจจุบันมีลูก 5 คนเมีย 3 คน (เพื่อนหลายคนคงแอบอิจฉา)  ลูกชาย 4 คน ลูกสาว 1 คน คนโตเรียนอยู่ชั้นม. 6 ส่วนเล็กอายุประมาณขวบกว่าๆ (แน่มั๊ย)  เป็นตำรวจอยู่ที่ สภ. ยางสีสุราช จังหวัดมหาสารคาม  ไม่ค่อยได้กลับบ้าน  วันนี้มาพบเพื่อนโดยเฉพาะ
          นาวาอากาศโทชำนาญ เพียซ้าย  พวกเราแอบยิ้มกันตอนที่เห็นเพื่อนเราคนนี้เดินลงมาจากรถ  ดูเนี๊ยบและสำอางค์กว่าเดิมเปลี่ยนเป็นคนละคน เพื่อนลงความเห็นว่าตอนแรกๆที่มาถึงดูเก๊กนิดหน่อย ...ตอนนี้เพื่อนเราก้าวสู่ น.ท.ของกองทัพอากาศ แต่ตอนนี้ลาออกจากโรงเรียนการบินกำแพงแสนมาเป็นนักบินของสายการบินแอร์เอเชีย ตอนนี้กำลังเรียนอยู่จะเริ่มงานเดือนเมษายน เร็วๆนี้  เป็นเขยปักหลักสร้างครอบครัวที่จังหวัดสิงห์บุรี กำลังรอคอยเจ้าตัวเล็กอยู่......ฝากบอกเพื่อนๆว่า คิดถึงเพื่อนๆ ทุกคน อยากเจอบ่อยๆ 
          ปิ๊ (เดิมชื่อไพฑูรย์ ต่อมาเปลี่ยนเป็นพิพัฒน์ชัย ด.ต.พิพัฒน์ชัย  ไฝจันทึก)  มากับลูกสาวตัวเล็ก ผมยาว น่ารัก มาพร้อมกับฝรั่งถุงโตๆ เป็นของฝากพวก ดูท่าทางเป็นพ่อที่ใจดีและอบอุ่น  พวกเรายังแอบชื่นชมว่าใช้ได้พาลูกมาด้วย  ตอนนี้ทำงานอยู่ที่ ส.ภ.อ อำเภอปากช่อง ใครผ่านไปผ่านมาแวะเยี่ยมเยือนกันบ้าง
          ตาหวาน (ด.ต. พงษ์ประพันธ์  หาญสูงเนิน)  มากับลูกสาวและลูกชายหน้าตาน่ารัก หวานยังดูเป็นคนเรียบร้อยเหมือนเดิมแต่ตัวท้วมขึ้นจากเดิมบ้างตามวัยที่สูงขึ้น หวานและปิ๊ทำงานอยู่ที่เดียวกันคือ ส.ภ.อ. ปากช่อง
          ม่อน (ประเสริฐ  เก่งอนันตานนท์ เพื่อนห้อง 6/3)  ก็มาร่วมวงด้วยกัน รายนี้ทำธุรกิจส่วนตัวอยู่ที่ปากช่อง เพื่อคนนี้พูดน้อยไม่ค่อยเล่าเรื่องราวเราจึงเก็บรายละเอียดได้น้อย
          เพื่อนคนท้ายสุดที่เดินทางมาถึง จู๋ (นภดล ชวนโพธิ์) ไม่อยากเรียกพร้อมกับชื่อของเราเลยจริงๆ นะเนี่ย (จู๋ ปิ๊ จิ๋ม)....ตัวโต เข้ม เรียกเสียงฮา สร้างบรรยากาศให้เพื่อนๆได้หัวเราะเพราะมีมุขเยอะจู๋ทำงานอยู่ที่สีคิ้ว ส่งน้ำส่งเหล้า จึงดื่มจนตัวบวม
          พวกเรานั่งคุยกันตั้งแต่ราวประมาณห้าโมงเช้า จนกระทั่งประมาณห้าโมงเย็นบรรดาเพื่อนผู้หญิงขอตัวกลับก่อนปล่อยให้เพื่อนผู้ชายนั่งดื่มกันตามประสา แต่เพื่อนเราหลายคนไม่ค่อยดื่ม ตอนท้ายเห็นว่ามี  เตี้ย (จิตรกร) ตามมาสมทบอีกคน แยกย้ายกันประมาณทุ่มๆกว่า
ความสุข ความทรงจำวัยเยาว์ ก็เป็นเพียงเวลาอันสั้นๆ ถึงเวลาที่เราไปไปตามเส้นทางเดินกันเหมือนเคยแต่วาเราคุยกันว่าเราจะกลับมาหากันอีกและจะพยายามค้นหาเพื่อคนอื่นๆ มาสมทบอีกในปีหน้า......พวกเราต่างแยกย้ายกลับบ้าน
          ความสุข ความอิ่มใจอยู่กับเราๆได้ไม่นานนัก ประมาณสามทุ่มกว่าเพื่อนที่แยกย้ายไปแล้วโทรกลับมาบอกว่า ปิ๊และลูกสาวประสบอุบัติเหตุรถชนกันตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาลสีคิ้ว และอาการไม่ค่อยดีต้องส่งที่โรงพยาบาลมหาราชที่โคราช  ลูกสาวกะโหลกศีรษะร้าว ส่วนพ่อก็คือเพื่อนของเราเจ็บที่ตา เพื่อนๆของเราต่างส่งข่าวถึงกันอย่างรวดเร็ว  วันนั้นเรากลับถึงบ้านด้วยความเป็นห่วงเพื่อน พอเช้าเราต่างโทรถามข่าวคราวกันถึงอาการของเพื่อน เพื่อนเราที่อยู่ใกล้ๆ นาง ไก่ เล็ก(พรณรงค์) เตี้ย ไปเยี่ยมดูอาการของเพื่อน เพื่อนของเราคงต้องเสียดวงตา ไปข้างหนึ่ง ส่วนลูกสาวผ่าตัดสมองเรียบร้อยดีแต่คงต้องรักษาอีกนานพอสมควร กำลังใจคือสิ่งที่เพื่อนต้องการ...ในยามที่เจอปัญหาเช่นนี้เราจึงนัดกันว่าปีใหม่เราจะกลับไปเยี่ยมเพื่อนอีกครั้ง...เพื่อให้กำลังใจ เพื่อนของเราโชคดีแล้วที่ไม่สูญเสียไปมากกว่านี้ ....ชีวิตต้องเดินต่อไปต้องอยู่ความหวัง หน้าที่ความเป็นพ่อยังรออยู่ ขอให้เพื่อนเราเข้มแข็งและเอาชนะความรู้สึกบางอย่างให้ได้ ....เราไม่โดดเดี่ยวหรอกนะเพื่อน....รักเพื่อน...

สิริกร(ศรีไพร) บุญสังข์(จิ๋ม)





ศิษย์เก่า สีคิ้ว สวัสดิ์ผดุงวิทยา  รุ่น 6129(ส.ค.2524)
   อ่างเก็บน้ำซับประดู่   27/12/2550